W języku Zulusów z Południowej Afryki używane jest powitanie brzmiące „Sawubona”, co oznacza podobno: widzę kim jesteś, rozpoznaję Twoją osobowość, szanuję Twoją godność i człowieczeństwo. Taki sposób powitania został także zaadaptowany przez Jamesa Camerona w filmie Avatar.

W świecie zachodnim żyjemy tymczasem w kulturze deficytu uważnej obecności, patrzenia głębiej, widzenia więcej, niż tylko zewnętrzny blichtr. „Najcenniejszym darem, jaki możemy dać innym to nasza obecność. Kiedy swoją obecnością obejmujemy tych, których kochamy, rozkwitają oni jak kwiaty” – napisał Thich Nhat Hahn.

Trudno wymagać od nas, byśmy obdarowywali innych tym, czego sami nigdy nie doświadczyliśmy. By umieć słuchać innych musielibyśmy sami – chociaż jeden raz w życiu, chociaż przez jedną chwilę, doświadczyć bycia wysłuchanymi i zobaczonymi w całej pełni. Osobom, które doświadczyły traumy taka jedna chwila daje często siłę na całe życie.

Jeżeli jest w Tobie tęsknota za poczuciem bycia widzianym w całej swojej pełni, w pełni wysłuchanym i przyjętym takim, jakim jesteś, zacznij od siebie. Naucz się dawać sobie to, co najbardziej pragniesz dostawać od innych. Naucz się karmić swoje pragnienia i koić swoje deficyty. Nauczyć się być ze sobą.

Stając się zmianą, jaką chcesz widzieć w świecie, przyczynisz się do zmiany całej naszej kultury na kulturę uważnej obecności, w której ludzie mogą rozkwitać.

Z życzeniami dobra, prawdy i piękna,

Ewa Stelmasiak.