Gdy budzi się Ona

Mała Dziewczynka w nas. Poraniona, zaniedbana emocjonalnie, odrzucona, wykorzystana, głodna miłości. Budzi się w najmniej oczekiwanych momentach, kiedy jest najtrudniej, najintensywniej, najwięcej się dzieje. Przychodzi z bezsilnością, rozpaczą, złością i lękiem.

Dorosła Kobieta w nas. Wie kim jest i z odwagą podąża swoją drogą. Potrafi zadbać o swoje potrzeby. Zna swoją wartość. Stawia granice i negocjuje warunki. Ma moc płynącą z trzewi. Otwarta na radość, z lekkością stąpa po świecie. Potrafi korzystać ze wsparcia wszechświata.

Ich spotkanie. Postać Małej wyłania się z mroku świadomości. Ona, dorosła Kobieta zaczyna Ją widzieć coraz wyraźniej. Ma 6, 9, 12 lat. Jest samotna, nie ma przy Niej nikogo, kto dostrzegłby Jej potrzeby. Dorosła Ją wita. Obdarza pełnym miłości współczuciem. Karmi matczyną energią, jakiej Mała Dziewczynka nigdy nie zaznała.

Nakrywa kołderką, żeby nie zmarzła. Przytula. Koi. Obdarza miłością i szacunkiem. Mówi Jej: „Zawsze kiedy będziesz mnie potrzebować, przyjdź do mnie. Ja jestem”, i razem z Nią płacze nad Jej losem. Nie za krótko, nie za długo, tyle, ile potrzeba. Dokonuje się święta transformacja.

Kiedy ból ustanie i wyschną łzy, odkrywają jak wiele mają sobie do dania. Dziękują sobie w pełnym szacunku pokłonie. Teraz mogą tańczyć swobodnie nad brzegiem oceanu, świętując swoje spotkanie. Są Przyjaciółkami i wiedzą, że mają siebie – na zawsze.

Z życzeniami dobra, prawdy i piękna,

Ewa Stelmasiak.