Dzień dobry, widzę Cię
W języku Zulusów z Południowej Afryki używane jest powitanie brzmiące „Sawubona”, co oznacza podobno: widzę kim jesteś, rozpoznaję Twoją osobowość, szanuję Twoją godność i człowieczeństwo. Taki sposób powitania został także zaadaptowany przez Jamesa Camerona w filmie Avatar.
W świecie zachodnim żyjemy tymczasem w kulturze deficytu uważnej obecności, patrzenia głębiej, widzenia więcej, niż tylko zewnętrzny blichtr. „Najcenniejszym darem, jaki możemy dać innym to nasza obecność. Kiedy swoją obecnością obejmujemy tych, których kochamy, rozkwitają oni jak kwiaty” – napisał Thich Nhat Hahn.
Trudno wymagać od nas, byśmy obdarowywali innych tym, czego sami nigdy nie doświadczyliśmy. By umieć słuchać innych musielibyśmy sami – chociaż jeden raz w życiu, chociaż przez jedną chwilę, doświadczyć bycia wysłuchanymi i zobaczonymi w całej pełni. Osobom, które doświadczyły traumy taka jedna chwila daje często siłę na całe życie.
Jeżeli jest w Tobie tęsknota za poczuciem bycia widzianym w całej swojej pełni, w pełni wysłuchanym i przyjętym takim, jakim jesteś, zacznij od siebie. Naucz się dawać sobie to, co najbardziej pragniesz dostawać od innych. Naucz się karmić swoje pragnienia i koić swoje deficyty. Nauczyć się być ze sobą.
Stając się zmianą, jaką chcesz widzieć w świecie, przyczynisz się do zmiany całej naszej kultury na kulturę uważnej obecności, w której ludzie mogą rozkwitać.
Z życzeniami dobra, prawdy i piękna,
Ewa Stelmasiak.
Tak, przyczyniaj się do samotności, braku miłości. Dlaczego ludzie nie potrafią zrozumieć, ze są pewne strefy życia w których potrzeba innych ludzi? Nie znajdziesz partnera, bo nie poznałaś siebie? A ptak umie latać, bo rozłożył skrzydła? Nie, jeśli chce lecieć, musi się wzbić do lotu. Jeśli chcesz poznać siebie, musisz być między ludźmi.
Dziękuję za Twój cenny głos. Oczywiście, że potrzebujemy więzi z innymi ludźmi. Jesteśmy tu po to, by kochać i być kochanymi. Kochajmy siebie, kochajmy innych i otwierajmy się na przyjmowanie miłości. Uczmy się siebie zarówno w samotności, jak i w relacjach z innymi. Jedno przecież współistnieje z drugim! I to współistnienie jest bardzo potrzebne.